“Het is vooral een kwestie van heel goed alle etiketten te lezen”. Dat krijg je dan te horen als je koemelkvrij moet gaan eten. Maar wat houdt dat dan in? Er staan zoveel kleine lettertjes op een etiket. Waar moet je dan op letten? En moet je altijd zo’n lijstje met alle mogelijke benamingen voor melk op zak hebben?

Waar vind je de allergenen op een etiket?

Op een etiket zie je o.a. de voedingswaarde, gebruik- en bewaaradvies, de inhoud en de ingrediëntenlijst. Het is in de ingrediëntenlijst dat je moet gaan zoeken naar de allergenen. Deze lijst zegt eigenlijk wat de grondstoffen zijn van het voedingsmiddel dat je in handen hebt. De volgorde wordt bepaald door de hoeveelheid van elke grondstof die in het product zit. Dit wil zeggen dat het eerste ingrediënt het meest in het voedingsmiddel zit. Het ingrediënt dat vanachter staat zit er het minst in. Bij de bouillonblokjes hierboven staat zout helemaal vooraan, en gevogelte-extract helemaal achteraan. Het bestaat dus vooral uit zout, en een heel klein beetje uit gevogelte-extract.

Soms staan er heel veel ingrediënten in deze kleine lettertjes, soms maar heel weinig. Hoe haal je er nu gemakkelijk de allergenen uit? De Europese wetgeving heeft het ons een beetje gemakkelijker gemaakt. Sinds 2014 is het verplicht om van 14 allergenen heel duidelijk te vermelden als ze in het product zitten. Met heel duidelijk bedoelen we: In het vet gedrukt, onderlijnd of cursief, of apart vanonder: “bevat volgende allergenen:…”of “allergie-informatie”. De 14 allergenen die wettelijk verplicht op de verpakking moeten staan zijn: Kippenei, noten, pinda, tarwe (gluten), schaaldieren, weekdieren, vis, sesam, soja, koemelk (lactose), selder, mosterd, lupine en sulfiet.

Op de foto hieronder zie je in het vetgedrukt de allergenen tarwe, ei, melk en gluten. Melk staat er in verschillende bewoordingen in: melk, wei en boterolie. Bij “Allergie-informatie” staat alles nog eens duidelijk op een rijtje.

Moet je een lijstje met alle benamingen van melk op zak hebben?

Koemelk staat gelukkig in het rijtje van 14 allergenen die duidelijk op het etiket moeten staan. Dat maakt het etiketten lezen wat eenvoudiger. Het moet op een opvallende manier in de ingrediëntenlijst staan én het moet begrijpbaar zijn voor de gemiddelde mens. Vroeger (vóór 2014) moest je een lijstje in je broekzak hebben met alle mogelijke benamingen van melk (allerlei E-nummers, caseïne, lactoglobuline,… een hele resem hocuspocustermen) maar dat is gelukkig niet meer nodig. Er moet heel duidelijk “melk” opstaan, of een andere benaming die begrijpbaar is als melk. Het kan dus ook zijn dat er kaas, boter, yoghurt of room vermeld staat, steeds in het vet gedrukt, onderlijnd of cursief. Als er toch bijvoorbeeld “caseïne” op staat, moet er tussen haakjes (melk) achter staan. 

Wei is niet altijd even duidelijk aangeduid als melk. Op de meeste verpakkingen staat “wei (melk)”, maar soms staat er toch enkel “wei” in het vet gedrukt. Dat is dus eentje die je beter wel onthoudt als je etiketten gaat lezen.

Hieronder zie je weipoeder in de ingrediëntenlijst. Tussen haakjes staat heel duidelijk dat het het allergeen melk bevat.

Boek

Blij koemelkvrij

Koemelkallergie is een probleem waar veel ouders letterlijk van wakker liggen. Met behulp van concrete info en tips gidst dit boek je stap voor stap door de wereld van koemelkallergie.

Hoe herken je het? Hoe pas je je eigen eetpatroon aan als je borstvoeding geeft aan een baby met koemelkallergie? Welke flesvoeding is geschikt? Hoe ga je om met vaste voeding? Hoe kun je koemelk praktisch en volwaardig vervangen? Hoe weet je of je baby uit zijn allergie is gegroeid? Kun je iets doen om het bij je baby te voorkomen?